Terug naar het begin

We zijn weer daar waar we begonnen. Op de camping in Calgary. We zijn daar vanmorgen naar toe gereden. Een afstand van 300 km over een hele lange rechte weg. De Queen Elisabeth Highway. De weg was gelijk de benaming van het Britse Koningshuis. Saai en rechtlijnig.

Vlak voor Calgary was de CrossIron Mall. Volgens internet zou dat de Outlett moeten zijn. Dat was het niet. We hadden wel geluk, omdat het the day after was en men daarom kortingen verleende tot wel 70%. We zijn daar dus gestopt en hebben we weer een aantal boodschappen gedaan.

Ik kan u niet vertellen wat we gekocht hebben. Dat is een geheim van Victoria en naar de ander moet u maar raden. Wel hebben we bij zijn naamgenoot een shirt gekocht. Nadat we toch nog 3 uur daar verbleven hebben door gereden naar de camping. Die lag maar op 20 minuten rijden van de Mall.

Als je de camper huurt kun je opgeven hoeveel km je wilt rijden. Daar betaal je voor, per pakket van 500 km. Wij hebben 6 pakketten betaald, Dus konden we 3000 km kostenvrij rijden. Voor alles daarboven betaal je 34 dollarcent per km. Wij hebben de camper gekregen met een km stand van 9998,6. Wij hebben tot nu toe gereden 2988,8. Volgens de Tomtom zijn we 11,4 km van de verhuurder verwijdert. Strak gepland.

Nu we toch in de getallen zitten:

We zijn van Schiphol tot Schiphol 31 dagen weg geweest. Daarvan hebben we 27 dagen de beschikking over de camper gehad. Met de camper hebben we 3000 km gereden. Dat is 111,11111 km per dag, Daarvoor hebben 697,727 liter benzine verbruikt. Dat is 1 op 4,3. Tegen een gemiddelde liter prijs van CD 1,264 (ongeveer 0,7587 E).

In al die dagen hebben we bijna 4000 foto's gemaakt. Daarvan hebben we er 91 op het net gezet met 25 verhalen, en 1 zondagse overweging. Waarom die overweging?, zomaar omdat we dat kunnen.

Ook hebben we evenzovele redactie vergaderingen gehad. Het aantal bijeenkomsten met de fotoredactie was beduidend minder. Zeker toen we overgegaan zijn op parttime inzet. De overleggen met de buitenland redactie zijn op 1 hand te tellen. Hoewel de vergaderingen van de redactie besloten zijn wil ik u een deel van het verslag met de buitenland redactie niet onthouden. Het onderwerp werd aangedragen door de beide junior leden en ging als volgt:

"Opa, je hebt mooie verhalen geschreven. Je zou er eigenlijk een boek van moeten maken. Jammer dat wij er niet bij waren want dan hadden we ook wat kunnen schrijven. De volgende keer gaan we mee en schrijven wij ook wel mee. We zullen ervoor gaan sparen en misschien kunnen we je boek wel gaan verkopen. Als er 10 mensen mee doen dan hebben we al 1500,-. Want een dergelijk autenthiek literair werk mag best wel wat kosten. Alleen had je er wat meer spanning in moeten brengen. Dat je hebt moeten vechten om een parkeerplekje bij Louise of met een beer. Had je ook je Bearspray kunnen gebruiken. Die heb je nu ongebruikt in Canada moeten laten. Jammer, wij hadden hem thuis ook wel eens willen gebruiken."einde citaat.

Vrienden, we zullen het in de loop der tijd, er wel eens over hebben. Maar sparen daarvoor is alijd een goed idee. Gaan wij ook weer doen.

Want de reis die wij nu gemaakt hebben is schitterend. We zijn 3 jaar geleden al kort op een aantal plekken geweest. Nu we daar langer zaten konden we meer dingen doen en zo ook plekken bezoeken waar we nog niet waren. Wij hebben genoten ook van al jullie reacties op onze verhalen. Je kunt zoveel vertellen maar wat je met je eigen ogen aanschouwt is niet onder woorden te brengen. We hebben er een poging toe gewaagd.

We kunnen iedereen aanraden die twijfelt om te gaan:

D O E N .

Het is een unieke ervaring. Zorg wel dat je vroeg op de parkeerplaatsen bent, anders ben je te laat. Je voldoende geheugen voor het fototoestel hebt en je toestel bij de hand hebt ook als je rijdt.

Oja, nog 1 ding: Schrijf geen blog want dat kost je een heleboel tijd en da's zonde van de tijd. Je hebt tenslotte vakantie.

Tot Thuis

Niet snel, maar wel lang

We hebben vandaag 6 km gelopen in 6 uur. Da's een kilometer per uur. Normaliter niet snel maar wel een end als je bedenkt dat we dat in een winkelcentrum gedaan hebben.

We zijn naar West Edmonton Mall gegaan. Zoals ze zelf zeggen de grootste Mall in Noord Amerika. Wij geloven ze. Want in welk winkel centrum ter wereld heb je een ijshockey stadion, een groot binnen zwembad, mini golfbaan, een pretpark met meerdere achtbanen en een waterpark. Dan heb ik nog niet eens gehad over de hoeveelheid winkels. Echt werelds.

We hebben onze ogen uitgekeken, In Amerika kunnen ze er wat van, maar volgens mij hebben de Canadezen hier echt gewonnen. Mocht je ooit in de buurt van Edmonton komen, wat zeg ik: in de buurt van Canada alleen al:

WEST EDMONTON MALL !!!!!.

In het winkelcentrum waren al onze hofleveranciers aanwezig: Abercrombie, Hollister, GAP, Old Navy en nog veel meer. Tel daarbij op dat de Canadese dollar maar 0,65 Eurocent is. Dan weet je al wat de uitkomst is. De Canadese prijs door 5 delen en vermenigvuldigen met 3. Dan kost een trui van 30 dollar ineens 18 Euro en da's lekker kopen. Zeker als de prijs in Euro's ook er bij staat en hoger is dan de prijs in Canadese dollars.

Dus mocht u ooit iets uit de West Edmonton Mall willen hebben, bel of mail even.Dan delen we de kosten. Heeft u goedkope kleding en ik offer mij wel op en ga het halen.

We hebben onze ogen uitgekeken en eerlijk gezegd, na die 6 uur waren we nog niet uitgekeken. Ik kan me voorstellen dat mensen uitkijken naar een bezoek aan de Mall.

We hebben genoten van de ijshockeywedstrijden. We hebben meerdere pupillen teams zien spelen. Op zich is dat natuurlijk altijd leuk, en dat midden in een winkelcentrum. Op nog geen steenworp afstand van het golfslagbad. Sorry, ze werpen geen stenen maar die dingen heten puck. Heb er ook de ballen verstand van.

Een groot winkelcentrum heeft uiteraard ook een groot Food Center. Vond ik die in Oberhausen al groot. Deze is vele malen groter. Hebben ze in Oberhausen een plein, Hier zijn het er drie met per plein met meer eettentjes dan op dat ene plein in Oberhausen. Ik heb ook geen Duits gehoord in de Mall. Ik denk dat zelfs de Duitsers sprakeloos waren.

Ik denk zelfs dat de foto's minder zeggen dan dat wij ervaren hebben. Ik durf te zeggen dat wij een grote ervaring hebben. Toch hebben we wat foto's kunnen plaatsen, zodat zij die in plaatjes denken er ook een beeld bij hebben. Zie zelf

In de Mall zat ook een grote supermarkt met alleen Chinese producten. De Sushi werd daar vers klaar gemaakt en zo smaakte deze ook. En dit alles terwijl er morgen een bezoek gepland staat aan de Outlett in Galcary. We gaan die ook nog bezoeken om het pijnlijke afscheid na 4 weken wat draaglijker te maken. Ik zal deze zin onthouden als ik met de koffers loop te slepen. Maar da's pas over 3 dagen.

U hoort het wel of zie maar.

Het zit mee

Ja het was een hele zit vandaag, 425 km. Maar het zat mee omdat het eindelijk gelukt is om foto's te plaatsen. De eerste 10 gingen goed en voor de rest wilde het uploaden niet lukken. Ook niet, nadat hij er een nachtje over geslapen had. We zitten in Edmonton op een leuke camping midden in de stad. Van de stad is niet veel te merken want de camping ligt in een park dat deels voor een ieder toegankelijk is. Maar ga er maar even voor zitten want eerst volgt de reis naar Edmonton. De hele 425 km.

We zijn bijtijds vertrokken omdat we, zoals we al schreven, het afscheid van de natuur nog wat wilden uitstellen. Da's gelukt. Op ongeveer 60 km van Jasper ligt Miette in de Hotsprings. Er was een korte wandeling langs de oude gebouwen van de Springs, naar de oorsprong van de bron. Het warme water stroomt op 3 plekken uit de grond. De lagere 2 zijn rond de 45 gr maar de laatste en hoogste is 55 gr. We hebben dat niet uit welingelichte bron vernomen maar zelf waargenomen.

De weg naar de springs was 14 km lang. Hij voerde ons vanaf Hw 16 naar het dal waar Miette lag. Een schitterende bergweg. Voordat we naar Miette reden lag aan het begin van die weg Pocahontas. Een oude mijn. Die wilden we wel eens zien. Er viel echter weinig te zien. Zelfs de beer niet. Deze was gisteren en eergisteren gespot op de trail. Wij hebben hem of haar niet gezien. Hij ons mogelijk wel.

Net toen we terug reden naar Hw 16 begon het te regenen. Daar keken we niet van op. Dat was voorspeld en ook duidelijk te zien aan de donkere wolken die er hingen. Maakte ons niet uit want we hadden nog ruim 400 km voor de boeg. Hw 16 is niet te vergelijken met een autosnelweg bij ons, Hoewel hij heeft gescheiden rijbanen met 2 rijstroken en je mag er 110. Precies als bij ons. Alleen kun je hier gewoon linksaf slaan en rijdt je dwars door dorpjes en steden. Je mag dan maar wel 50. Verder is het hier lang zo druk niet op de weg als bij ons. Ik zal eens op zoeken of het woord file hier in het woordenboek staat. Ik heb ze in ieder geval nog niet in de file zien staan. Ja op de parkeerplaatsen bij de attracties.

In Hinton ligt een Walmart en die hebben we met een bezoek vereert. Er moesten nog wat boodschappen gedaan worden en ook de plaatselijke Mac D werd bezocht. Met een refille terug de camper in voor de rest van de tocht. Die hebben we in 1 keer uitgezeten. We moesten nog bijna 3 uur rijden en dat hebben we gedaan. In de spiegels zagen we de bergen achter ons en voor het vlakke land.

Het werd steeds drukker op de weg, een teken dat we de grote stad naderden en volgens de TomTom zouden we rond 18.30 uur aankomen. De lucht boven Edmonton was pik zwart en we zagen de bliksem in de verte. Een paar druppels hebben we ervan mee gekregen.

We zitten in een park met heuvels rondom en kennelijk de plaatselijk ski baan. In het park staat een bouwwerk, een soort tokkelbaan met allerlei hindernissen. Gezekerd aan een touw moet je die hindernissen nemen op 5 verschillende verdiepingen. Leuk voor hen die geen hoogtevrees hebben. In de loop van de avond trokken de wolken weg en ook nu, terwijl ik dit zit te schrijven, zijn ze er niet. De zon schijnt en de lucht is blauw.

We gaan vandaag naar Edmonton Mall. Het grootste winkel centrum van Noord Amerika. Ze hebben er 20.000 parkeerplaatsen en er komen dagelijks tussen de 60.000 en 100.000 bezoekers. Wij zullen een van de parkeerplaatsen bijtijds gaan vullen want zo te zien komen ze er een groot aantal te kort. Wat de dag ons verder brengt zien we wel, het is Canada day, een nationale feestdag hier.

Morgen naar Calgary.

Jaspers's last day

Althans dat is niet te hopen voor hem. Voor ons vooralsnog wel onze laatste dag in Jasper. Schreven we gisteren de laatste dag in de natuur. Wij proberen dat wat uit te stellen.

Morgen vertrekken we naar Edmonton. 350 km rijden. Het grootste deel daarvan zal over de Hihgway gaan, We denken dus niet de hele dag nodig te hebben waardoor we wat tijd overhouden om nog wat te gaan doen. Net na Jasper de weg naar Edmonton ligt Miette. Die is hot en hebben springs. Niet wat we daarin springen maar we lopen er wel naar toe. Iets voorbij Miette ligt Pocahontas. Daar ligt al eeuwen een mijn en die gaan we bekijken. Alle wandelingen duren net een half uur dus met een uurtje eerder opstaan is het al verholpen.

Vanmorgen zijn we niet eerder opgestaan maar waren wel op tijd weg. Naar Pyramid Lake. Dat ligt aan de andere kant van Jasper en die kant van Jasper kennen we nog niet. Nu wel, Er zijn een aantal wandelingen waaruit we kunnen kiezen en wij hebben voor de Overlook Loop gekozen. In de hoop dat hij zijn naam waar maakt en we mooie vergezichten zullen hebben. Ik kan nu schrijven dat we dat gehad hebben. We hadden een schitterend uitzicht over Jasper en Whistler Mountain. Helaas scheen toen de zon nog niet maar het was droog maar grijs.

Na een wandeling van 3 uur en 7 km verder weer terug bij de camper. Terwijl we zaten te eten kwam de zon te voorschijn en die schijnt nu nog. Maar dat schijnt niet meer lang te duren. In de loop van de middag zou het gaan regenen. Maar dat zien we dan wel, Als het morgenochtend maar een uurtje droog. Het liefst dat uur als we wandelen.

We zitten nu in Jasper naar onze natte kleding te kijken. Dat draait regelmatig voorbij en over 9 minuten mag het in de droger. Er zijn hier 30 professionele wasmachine's. 5 dollar er 25 minuten later is de was klaar. Of het schoon is? Het ruikt wel zo,Alleen nog de droger in, maar als u dit leest is dat al gebeurt en zijn we ook bij Tim Hortons geweest om dit op het net te zetten.

Morgen zoals gezegd naar Edmonton waar we ook zondag, Canada Day zijn. Dat is een feestdag voor de Canadezen met 's avonds vuurwerk. U leest wel hoe dat was. Ze hebben maandag ook nog allemaal vrij. Waarschijnlijk vanwege de zondag daarvoor. Wat onze verrichtingen in Edmonton zijn geweest lees u vanzelf. Over de kwaliteit van het internet daar kan ik nog niets zeggen. Dus over het plaatsen van foto's houd ik mijn mond,

Uit de berichten begrijpen we dat het bij jullie heel mooi weer is. Vanaf donderdag gaan wij daar ook van genieten, We hebben tenslotte nog een paar dagen vrij. De zwembroek gaat als laatste erin. Alleen in je zwembroek het vliegtuig in lijkt mij geen goed plan. Hoewel de douane op Schiphol gelijk kan zien dat ik niet veel bij mij draag. Althans dat is afwachten. Edmonton en Calgary kunnen daar nog verandering inbrengen.

U leest het van zelf.

Nog nooit zo wild

De laatste dagen in de natuur naderen. Omdat we langer op 1 plek blijven kunnen we daar meer ondernemen. De vorige keer waren we maar 1 dag in Jasper, nu 4. Rond Jasper zijn vele wandelingen uitgezet. Rond Maligne Lake hebben we gisteren gelopen.

Canada is het land van de meren dus vandaag ontkwamen we niet aan nog meer. 5 zelfs. We hebben de 5 meren loop gedaan. Met de ervaring van volle parkeerplaatsen in ons achterhoofd zijn we op tijd vertrokken. Een lege parkeerplaats was onze beloning, De wandeling bestond uit 2 delen Een kort en een lang deel. Wij hadden besloten voor het lange deel te gaan. We hebben met veel lawaai 2 km door het bos gelopen. Dat is eigenlijk tegen onze natuur in. In Nederland zeg je al gauw in het bos: wees eens stil dan zien we misschien wat, In Canada huldigen ze het principe maak veel lawaai dan zien ze je misschien niet.

De 5 meren die we gezien hebben verschilden in grote maar niet van kleur. Hoewel toch wel. Van licht groen naar donker blauw. Echt een schitterend gezicht. Ik weet het een foto zegt meer ,maar het internet werkt daar niet aan mee. Slap excuus maar helaas het is zo. Na een wandeling van ruim 7 km terug bij de camper.

Het weer viel mee, De lucht was grijs maar het bleef droog. Aan de ene kant jammer want een blauwe lucht levert mooie foto's op, aan de andere kant we werden niet nat van de regen. Ook morgen schijnt het dat de zon niet schijnt maar het zou tot de avond droog blijven. Daar gaan we misbruik van maken en gaan we nog een keer op pad.

Na morgen gaat het regenen maar dan zijn we op weg naar Edmonton. De hoofdstad van Alberta. Dan is het Back from Nature, Back to Basic. De basis voor de grote stad is het centrum en daar zijn de winkels. Er is een grote Mall met indoor zwembad en speelparadijs.

We onderbreken het programma:

de herten lopen op nog geen 2 meter van onze camper. We stoppen de uitzending en gaan foto's maken. Daar heeft u nu niets aan maar wij kunnen genieten van het wild. Maar eerlijk gezegd zoals u wilt, het is geen wild meer. Ze zwerven kennelijk al jaren over de camping en zijn gewend aan de bewoners van de camping. Wij kennelijk nog niet aan hen, maar hoe dan ook, het blijft een mooi gezicht. We verwachten ze in ieder geval niet in levende lijve te zien in het centrum van Edmonton.

Morgen wordt onze kleding in ieder geval nat. De was moet gedaan worden. Dat doen we 's middags. 's morgens eerst nog een wandeling. Over wandelen gesproken. De telefoon houdt je gezondheid bij. Hij meet kennelijk hoeveel stappen je doet en zet dat om in km, Volgens de telefoon hebben we tot nu toe 140 km gelopen. Wij geloven dat wel.

We zullen morgen berichten hoeveel erbij gekomen is.

De dag die bijna niet door ging

We hadden uit de berichten van Peter Paulusmafski begrepen dat het vandaag ( woensdag ) een mooie dag zou worden. Waarschijnlijk de mooiste dag van de week en dat wilden we uitbuiten. In Banff heb je de Gondola en in Jasper de Skytram. Omdat een onbewolkte horizon de mooiste vergezichten oplevert hadden we besloten naar boven te gaan Whistler Moutain op. Met de ervaring dat de parkeerterreinen al vroeg vol staan, Bijtijds vertrokken. We waren op tijd maar veel te vroeg zou later blijken. Op de parkeerplaats aangekomen was deze, op onze camper na, helemaal leeg en dat er toch sinds 08.00 uur trams naar boven zouden gaan. Toen we ons reisklaar hadden gemaakt en verder wilden reizen met de cabine van de Skytram hoorden we dat deze gesloten was. Gelukkig maar want in een open cabine naar 2263 af te reizen. Dat werd echter niet bedoelt. De Skytram ging niet naar boven en ook niet naar beneden. De hele dag niet. Dat was het eerste wat niet door ging.

Daarom maar afgereisd naar het visitor centre en daar de kaarten van de Day Hike's gehaald. Deze bij Tim Hortons bekeken en omdat we er toch waren maar gelijk overleg gepleegd met de buitenland redactie. Maar ook hier een verbinding van niks.

Inmiddels kwam het middaguur in zicht en zijn we vertrokken naar het Maligne Lake. De weg daarnaar toe hebben we 3 jaar geleden ook gereden maar zijn toen halverwege omgekeerd. Nu gaan we tot het einde en willen we de Mary Schaffer loop lopen. De weg is 44 km lang en gaat langs berg en dal en het Medecine Lake. Daar zijn we 3 jaar geleden gekeerd. Het schijnt dat het meer in de loop van het jaar leegloopt en zich elk jaar weer vult. Volgens onze herinnering was hij 3 jaar geleden bijna leeg. Nu zat er voldoende water in en konden we met de blauwe luchten, de besneeuwde bergtoppen mooie foto's maken.

Maligne Lake is een populaire attractie en daar wij pas tegen het middaguur die kant op reden was de kans op een parkeerplaats net zo groot als de kans dat Nederland het volgend WK wel haalt. Vermoedelijk doen ze dat wel want na enig zoeken en wachten hebben wij toch een plek weten te bemachtigen. He Oranje, nu jullie nog.

We wilden de Mary Schaffer loop gaan lopen en zijn, na het maken van en aantal foto's, op pad gegaan. Het pad voerde ons een aantal meters langs de rand van het Maligne meer. En daar hield het op. Niet het pad, want dat zagen we aan de andere kant van het hek verder gaan. Het bord, Construction hield ons tegen. Blijkt dat de Schaffer loop niet gelopen kon worden. Het 2e wat niet doorging.

Daarop op onze schreden terug gekeerd en aan de andere kant van het meer gaan lopen. De uitzichten waren ook daar schitterend dus de teleurstelling was gauw over. De tijd ook want we moesten nog 44 km terug. Nu hebben we ons huis bij ons dus kunnen we overal eten, maar eigenlijk wilden we vandaag letterlijk buiten de deur eten. Waar, eerst wat anders.

Op de terugweg, of op de weg terug zo u wilt, al een hert gescoord. We hebben deze vakantie al zoveel wild gezien dat we bijna vergeten wat we gezien hebben. Zoals het grote stekelvarken in Jasper. Maar goed, even terug naar onze terug weg. Daar stonden een aantal auto's stil en dan valt er altijd wat te zien. Een kleine zwarte beer, kennelijk aan de aandacht van moeders ontsnapt, stond heerlijk te grazen aan de kant van de weg. De kans dat moeders op een afstandje toch een oogje in het zeil hield, deed ons besluiten in de auto te blijven en door het geopende raam de foto's te maken. Een ja, ook deze worden ooit eens geplaatst.

Bijna wilde ik schrijven na een rit zonder dieren aangekomen in Jasper, maar dat is niet waar. Heren in Jasper hebben Opa en Oma hert honderdduizendtachtigveertig gescoord. Na deze mijlpaal een plekje gevonden bij het station waar vlakbij de Jasper Brewery zit. We hebben daar 3 jaar geleden heerlijk gegeten op het terras en wilden dat nu ook gaan doen. Echter nu het liefst binnen wat het terras ligt in de schaduw en het windje is fris.

Binnen was voldoende plaats. De wedstrijd Korea - Duistland was nog niet begonnen zagen we op het grote tv scherm aan de muur. Strategisch een positie ingenomen zodat we zicht hadden op het gehele middenveld. Het was kennelijk geen risico wedstrijd want toen ik om een biertje vroeg kreeg ik dat ook. Inmiddels had de aftrap plaats gevonden en konden wij onder het genot van een Burger en Fish and Chips de eerste helft volgen. Dit samen met een heleboel anderen, want net voor de aftrap liep het vol. Wij hebben de tweede helft niet afgewacht en zijn voor het einde van de eerste helft al vertrokken. De volgende supporters stonden al klaar. Nog even wat boodschappen en gauw terug naar de Camper. Het is welletjes voor vandaag. Morgen weer een dag kijken wat er dan wel doorgaat.

Wat ook doorgaat is de tijd, Die lezen we af van de magnetron. Als we stroom hebben tenminste. Elke keer als de stroom eraf gaat, dat gebeurt telkens als we weg gaan, is de klok van slag. Als je bij de tijd bent en dat ook wilt blijven moet je elke keer de tijd nemen om de tijd weer in te stellen. Dat duurt maar een paar seconden en na het indrukken van 2 knoppen ben je zo weer bij de tijd. Dus als je een beetje met je tijd mee gaat is het instellen daarvan een fluitje van een cent.

Zo, u bent weer bij de tijd.

Toch niet helemaal want u weet nog niet waarom de skytram niet ging. Tijdens de rit naar Maligne Lake hoorden we op de radio dat afgelopen maandagnamiddag de tram tot stilstand gekomen was door de harde wind. De storm die wij op het parkeerterrein van het Ice Field Centre hadden hield de gondel halverwege tegen. De stroom viel uit waardoor alles stopte. De opgaande kon nog naar boven gehaald worden en de andere naar beneden. Maar daarna stopte alles. Ook voor de 160 bezoekers die nog boven waren. Rond 19.30 uur begonnen 2 helicopters de gasten van de berg te halen, maar toen het donker werd waren er nog 50 bezoekers boven. Met de laatste vlucht werden dekens en extra voedsel aangevoerd en hebben ze de nacht in het restaurant door moeten brengen. Dinsdagmorgen zijn ze opgehaald en was iedereen beneden. Vandaag waren ze nog druk bezig met het achterhalen van de oorzaak en gaat er niets naar boven.

Zo, nu bent u wel bij

Jasper

Opgestaan met een beetje zon, iets meer wolken en een heleboel wind. Vandaag maar 130 KM naar Jasper. Vorige keer hebben we dat stuk zonder te stoppen gereden, wat voor ons de reden was om nu te blijven overnachten op de Ice Fields Park Way. Zo hebben we de hele dag de tijd voor die afstand en er zou genoeg te zien zijn. Alleen al het rijden tussen de bergen is schitterend en na elke bocht is het uitzicht weer anders.

Na 10 min rijden onze eerste stop. De Tangle Falls Deze zijn vanaf de weg te zien dus een korte stop werd ingezet. Onze volgende stop bij de Sunwapta Falls zou langer duren. Je kunt natuurlijk net zo als de meeste mensen stoppen bij de Falls en terug gaan. Maar daar wij niet de Japanse mentaliteit hebben en goede Oostenrijkse bergschoenen zijn we doorgelopen langs de Sumwapta River. Je zult het niet geloven maar ook hier weer schitterende uitzichten en foto's.

Aan het begin van de weg naar de Falls ligt een Lodge. De Sumwapta Fals Lodge. Daar hebben we rond gelopen in de shop en in het restaurant wat gedronken. In het restaurant hingen mooie foto's van de omgeving en de dieren die daar leven. Nu kun je van een foto een foto maken maar deze foto's zaten achter glas aan een wand tegenover de ramen. Je kon door het licht van de ramen de foto's goed zien maar helaas in het glas van de foto's ook de ramen. Dus geen foto van een foto. Dat ze dat bewust gedaan hadden bleek toen we zagen dat de fotos te koop waren. 500 dollar per stuk. Schitterende prijs voor die mooie foto's.

Na nog een korte stop, tsja die van Nederland hoefde toch niet naar Rusland, door naar Jasper. Daar hebben we in het stadje rond gelopen. Het internet bij het visitor centre uitgeprobeerd en het daarbij gelaten.

Bij de camping aangekomen bleek dat ook deze complet was. Dat was te verwachten want wij konden in Nederland maar voor 3 nachten met stroom reserveren terwijl we er vier willen blijven. Onze laatste nacht brengen we zonder stroom door. Niet zo erg want 3 jaar geleden waren het 2 nachten zonder stroom. Gelijk beide plekken aangemeld. We kregen de waarschuwing mee alle etenswaren op te ruimen want er waren beren in de omgeving. Die zaten achter de herten aan die op de camping verblijven. De kudde hadden we 3 jaar geleden al gezien en ook nu waren ze thuis. Want tijdens een wandeling over de campground zagen we ze weer in grote getalen. De beren gelukkig niet.

Wat we wel hebben gescoord is een echter heuse Canadese Woodpecker. U weet wel Woody van de TV. Hij leek er sprekend op met zijn rode kuif boven op zijn kop. Ja ook deze foto wordt er zeker opgezet. We hebben hem twee keer gezien of het moet zijn broer geweest zijn die later voorbij kwam.

Dat we die ochtend iets gemist hadden wisten we toen nog niet. Dat konden we ook niet weten want toen zaten we 130 km terug op de Ice Fields Park Way. Hadden we het toen echter maar wel geweten. Wat zult u vragen. Dat leest u in ons volgend verhaal. Maar omdat het een serie is komt die gelijk met dit verhaal en wordt uw geduld niet op de proef gesteld.

Ice Fields Parkway

We vertrokken maandag met regen uit Lake Louise en die vergezelde ons de Ice Fields Parkway op. Deze hadden we 3 jaar geleden in 1 dag gereden terwijl we ook nog de gletscher bezocht hebben. Dat gaan we vandaag niet doen. We stoppen bij de gletscher en overnachten daar op de parkeerplaats bij het Info Centre, Dat is maar 103 km van de 233 die de Ice Field Parkway lang is.

Doordat het regende zijn we onze eerste fotostops voorbij gereden. Daar hadden we al foto's gemaakt en toen scheen de zon wel. Onze eerste stop was na 40 km bij de Num-Ti-Jah Lodge. Een schitterende oude Logde aan de rand van het Bow Lake. Inmiddels scheen de zon weer en konden we mooie foto's maken. Het plaatsen daarvan blijft een crime. Maar we blijven hopen. Geplaatst worden zullen ze. Al is het in Nederland dat beloof ik jullie.

Na het maken van de foto's, ruim een uur later zijn we na een kwartier rijden gestopt bij Bow Summit / Peyto Lake. Daar zijn we 3 jaar geleden ook gestopt. Bussen met hun passagiers mogen doorrijden naar boven. Ze, de passagiers, hoeven alleen een klein stukje te dalen en staan op het uitzicht punt. Wij, stervelingen uit de auto's en campers moeten eerder afslaan en komen pas na een af en toe steile wandeling bij hetzelfde uitzicht punt. De parkeerplaats was al helemaal vol maar toch aan de rand van de toegangsweg een plekje gevonden. We hebben even gekeken bij het uitzichtpunt en kregen daar half Japan op de foto maar niet het gewenste uitzicht. We zijn verder gegaan. We hadden nl een geheime tip gekregen dat je het uitzicht punt moest laten voor wat het was, Japans grondgebied en terugkeren naar de oeroude Canadese wildernis.

Na ongeveer 15 min lopen over een smal paadje hadden we een uitzichtpunt alleen voor ons met een mooier zicht op het Peyto meer dan vanaf de Japanse zijde. Het zal u niet verbazen dat wij pas na 2 uur weer terug waren bij de camper. Zij die bij de tijd zijn en meegerekend hebben zien dat het nu 14.00 uur is.

Na nog een stop rond half 3 om 15.00 uur verder gereden naar het Icefield Centre. Dat was onze laatste stop voor die dag want daar hebben we overnacht. Eerlijk gezegd overwintert. Net toen de motor van de camper uitging begon het te regenen, Waaien deed het al want we zaten daar vlak bij de gletscher en aardig hoog. We zijn naar het Info Center gelopen en zagen dat een reis naar de gletscher inmiddels 99 dollars moest kosten. Na een kop koffie en Hot Chocolat met Refill terug naar de camper gegaan.

In de loop van de avond bleek dat er 24 andere campers bleven overnachten. Omdat het avond werd gingen de regendruppels over in sneeuwvlokken en verdwenen de bergen achter de wolken. Het sneeuwde en het stormde behoorlijk zodat we wel kunnen zeggen dat we in een sneeuwstorm zaten. De kachel ging aan en de lampen ook. We hadden de camper winter klaar gemaakt. De leefruimte zo klein mogelijk maken waardoor die eerder warm is en dat ook blijft. Zo werd het gordijn voor het bed dicht gedaan en hebben we het gordijn van de cabine op ouderwetse wijze met veiligheidsspelden vastgemaakt aan de gordijnen van het bovenbed. Zo was de cabine van de woonruimte afgesloten en hoefde niet mee verwarmd te worden.

We zijn die avond bijtijds onder de wol gegaan omdat we in de vroege ochtend de zonsopgang wel eens wilden zien. Echter rond dat tijdstip was het bewolkt en weinig te zien van de opkomende zon. Maar weer de ogen gesloten en ze later rond 07.00 uur weer open gedaan. Wat we die dag verder gedaan hebben leest u in ons volgend verhaal. Die waarschijnlijk gelijk met dit verhaal op het net gezet wordt.