We lopen achter. Correct gesproken jullie lopen achter, en wij 2 dagen voor. Dat hebben we de afgelopen dagen wel veel gedaan, gelopen.

Maar eerst terug naar het begin. De laatste dag in RHS begon met het op het net zetten van ons vorige verhaal. Bij het Visitor Centre hebben ze Free Wifi. Wij waren zo vrij en hebben daar gretig gebruik van gemaakt. Terwijl we daarmee bezig waren hoorden we buiten het geluid van sirene's. Toen deze dichtbij ophielden wilden we het onze ervan weten. Aan het lawaai te horen moest het een grote ramp zijn en daar zijn we altijd wel voor te porren.

Het bleek echter anders te zijn. Het lawaai klopte wel de ramp niet. Op zich geen ramp maar wat dan wel. Het bleek een optocht te zijn. Vooraf gegaan door 2 in vol ornaat geklede Mounties. Daar achter een auto van de Royal Canadian Mounted Police, de RCMP. Klinkt beter dan Nationale Politie. Daar achter een korte stoet met een soort van praalwagens, een brandweerauto en een ambulance, Vanuit en vanaf elk voertuig werd er snoep gegooid naar de toeschouwers. Het bleek Happy Radium Day te zijn. Alle toeschouwers waren Happy maar wat Radium Day inhield, geen flauw idee. Ook niet toen 2 straten verderop de stoet ontbonden werd en ieder zijn 's weegs weer ging. Kennelijk had men zin in een feestje.

Het was inmiddels al tegen het middag uur gelopen en wij hadden behoudens de optocht nog niet veel gelopen. We zijn op pad gegaan, de weg op richting Banff. Die zouden we de volgende dag weer rijden en naar Banff zou het maar 140 km zijn. Echter we hadden gelezen dat het een mooie weg zou moeten zijn waaraan een groot aantal wandelingen lagen. Omdat we dat de volgende dag nooit allemaal konden doen zijn we nu al op pad gegaan.

We zijn gereden naar Kootenay Valley View Point. Een punt waar je een schitterend uitzicht hebt over de Kootenay Valley. De foto's zullen dat laten zien, Wanneer is nog de vraag want de fotoredactie is gereorganiseerd. Het kostte te veel tijd en mankracht om de zaak draaiende te houden. Tja en dan moet je wat. De foto's kunnen niet gelijk geplaatst worden. Ze moeten eerst bewerkt worden en dat lukt alleen online. En daar we geen internet hebben moet dat later gebeuren. Alleen dat gebeuren kost zo veel tijd dat we besloten hebben de fotoredactie te ontslaan en gebruik te maken van oproep krachten. Het kostte de laatste keer 2 uur om de editie online te krijgen. U zult het nu soms moeten doen met alleen de tekst. Deze kunnen we offline klaar zetten en binnen 1 kop koffie bij de Starbucks online zetten. Met dank aan de sponsors voor de koffie.

Na deze huishoudelijke mededeling weer de weg op. We wilden gaan wandelen bij Olive Lake. Dat leek ons wel wat. Echter een aantal beren op de weg zorgden ervoor dat Parcs Canada de weg afsloot en wij dus voor een dichte deur stonden. Dan maar doorgereden naar Dog Lake. In de hoop dat de honden de beren wel op afstand zouden houden. Dat hebben ze gedaan en we konden zonder probleem naar Dog Lake lopen. Omdat het een korte wandeling zou zijn hadden we besloten de rugzak in de camper te laten. Waarom zou je sjouwen als het niet nodig is. Echter in de rugzak zat ook de Deet. Een middel om muggen bij je weg te houden. Kennelijk hadden de muggen in de gaten dat we het vergeten waren. Hele horden kwamen er op ons af. We dachten ze te slim af te wezen door sneller te gaan lopen dan zij konden vliegen. Zo zou je ze voor moeten kunnen blijven. We hadden er echter niet opgerekend dat die muggen hun familie verderop zouden waarschuwen dat we er aan kwamen. Want hoe snel we ook liepen. Ze stonden ons gewoon op te wachten. Nadat Dog Lake niet dat was wat wij er van verwacht hadden een beetje prikkelbaar terug gelopen naar de camper. Uitgeleide gedaan door de muggen.

Terug op de camping genoten van de zon. We hebben dit keer niets te klagen over het weer, Een middagje regen was alles. De rest alleen maar zon. De verwachting voor de komende dagen is zelfs nog beter. De temperatuur stijgt tot boven de 25 gr. Nu maar hopen dat de verwachting uit komt.

De laatste avond in RHS zijn we gaan eten bij The Old Salzburg. Een Schnitzel uiteraard. Een Wiener en een Champignon zijn het geworden. Het restaurant zag er van binnen niet Oostenrijks uit maar het eten smaakte er niet minder om. Alles werd vers klaar gemaakt en dat terwijl er een echte Erdinger Dunkel gedronken kon worden.
Daarmee werd de laatste avond in RHS afgesloten zo ook dit verhaal.