We vertrokken maandag met regen uit Lake Louise en die vergezelde ons de Ice Fields Parkway op. Deze hadden we 3 jaar geleden in 1 dag gereden terwijl we ook nog de gletscher bezocht hebben. Dat gaan we vandaag niet doen. We stoppen bij de gletscher en overnachten daar op de parkeerplaats bij het Info Centre, Dat is maar 103 km van de 233 die de Ice Field Parkway lang is.

Doordat het regende zijn we onze eerste fotostops voorbij gereden. Daar hadden we al foto's gemaakt en toen scheen de zon wel. Onze eerste stop was na 40 km bij de Num-Ti-Jah Lodge. Een schitterende oude Logde aan de rand van het Bow Lake. Inmiddels scheen de zon weer en konden we mooie foto's maken. Het plaatsen daarvan blijft een crime. Maar we blijven hopen. Geplaatst worden zullen ze. Al is het in Nederland dat beloof ik jullie.

Na het maken van de foto's, ruim een uur later zijn we na een kwartier rijden gestopt bij Bow Summit / Peyto Lake. Daar zijn we 3 jaar geleden ook gestopt. Bussen met hun passagiers mogen doorrijden naar boven. Ze, de passagiers, hoeven alleen een klein stukje te dalen en staan op het uitzicht punt. Wij, stervelingen uit de auto's en campers moeten eerder afslaan en komen pas na een af en toe steile wandeling bij hetzelfde uitzicht punt. De parkeerplaats was al helemaal vol maar toch aan de rand van de toegangsweg een plekje gevonden. We hebben even gekeken bij het uitzichtpunt en kregen daar half Japan op de foto maar niet het gewenste uitzicht. We zijn verder gegaan. We hadden nl een geheime tip gekregen dat je het uitzicht punt moest laten voor wat het was, Japans grondgebied en terugkeren naar de oeroude Canadese wildernis.

Na ongeveer 15 min lopen over een smal paadje hadden we een uitzichtpunt alleen voor ons met een mooier zicht op het Peyto meer dan vanaf de Japanse zijde. Het zal u niet verbazen dat wij pas na 2 uur weer terug waren bij de camper. Zij die bij de tijd zijn en meegerekend hebben zien dat het nu 14.00 uur is.

Na nog een stop rond half 3 om 15.00 uur verder gereden naar het Icefield Centre. Dat was onze laatste stop voor die dag want daar hebben we overnacht. Eerlijk gezegd overwintert. Net toen de motor van de camper uitging begon het te regenen, Waaien deed het al want we zaten daar vlak bij de gletscher en aardig hoog. We zijn naar het Info Center gelopen en zagen dat een reis naar de gletscher inmiddels 99 dollars moest kosten. Na een kop koffie en Hot Chocolat met Refill terug naar de camper gegaan.

In de loop van de avond bleek dat er 24 andere campers bleven overnachten. Omdat het avond werd gingen de regendruppels over in sneeuwvlokken en verdwenen de bergen achter de wolken. Het sneeuwde en het stormde behoorlijk zodat we wel kunnen zeggen dat we in een sneeuwstorm zaten. De kachel ging aan en de lampen ook. We hadden de camper winter klaar gemaakt. De leefruimte zo klein mogelijk maken waardoor die eerder warm is en dat ook blijft. Zo werd het gordijn voor het bed dicht gedaan en hebben we het gordijn van de cabine op ouderwetse wijze met veiligheidsspelden vastgemaakt aan de gordijnen van het bovenbed. Zo was de cabine van de woonruimte afgesloten en hoefde niet mee verwarmd te worden.

We zijn die avond bijtijds onder de wol gegaan omdat we in de vroege ochtend de zonsopgang wel eens wilden zien. Echter rond dat tijdstip was het bewolkt en weinig te zien van de opkomende zon. Maar weer de ogen gesloten en ze later rond 07.00 uur weer open gedaan. Wat we die dag verder gedaan hebben leest u in ons volgend verhaal. Die waarschijnlijk gelijk met dit verhaal op het net gezet wordt.