West Glacier

We zijn er weer. Dan bedoel ik niet uw ochtend krant, maar de tijd. We zijn weer terug op onze oude tijd van opstaan. 07.00 was het vanmorgen toen we het bed uit kwamen. Mooie tijd dus. Hoewel de redactie wel tot laat doorgewerkt heeft om uw krant en de foto's op tijd rond te krijgen.

De Camping waar we zitten is de mooiste die we tot nu toe bezocht hebben en dan beperk ik mij niet tot Canada of Amerika. De entree is al fleurig en uitnodigend, maar ook de plekken stralen dat uit. Het is dat wij alleen stroom en water nodig hebben maar ze hebben ook patio site's. Die hebben een zit gedeelte voor 4 personen met parasol en een buiten keuken. Over de cabins en de pool heb ik al gesproken. We zijn net naar de laundry geweest. Klinkt interessant, maar is alleen bestemd voor de vuile was en die willen we niet buiten hangen. Pas als die gewassen is mag die buiten hangen en dat doet die nu ook. Voor hoelang weet ik niet want in Amerika is men niet gewend de was buiten te hangen. Vuil of schoon maakt niet uit. Ik kan er nog wel meer woorden aan vuil maken, maar voor hen die willen zien waar we zitten: https://koa.com/campgrounds/west-glacier/

Vanmorgen zijn we bij West Glacier het park ingereden. Zoals we al schreven de weg naar West Glacier was anders, ook dit deel van het park is anders. Was de oostkant meer open, hier zijn meer bossen en daardoor ook groener. Omdat de Logan pas dicht is moet alles wat er aan deze kant ingaat er ook weer aan die kant uit. Dat betekend drukte bij het erin en uitgaan. Op zich niet zo erg maar iedereen wil natuurlijk wat zien. De meesten vanuit de auto. Deels omdat ze lui zijn, deels omdat ze niet anders kunnen. Parkeren is namelijk het probleem. Niet de manoeuvre maar de locatie. Er wordt aan de weg gewerkt en daarom zijn een groot aantal parkeerplaatsen afgesloten. Wij hadden geluk en de bestuurders van 2 personenauto's niet, Toen we bij het begin van de Johns Lake trail aankwamen waren er nog net 2 parkeerplaatsen vrij. Daarna niet meer.

We hebben de wandeling rond het meer van Jan gemaakt en een heleboel foto's. Niet van het meer, dat stelde niet veel voor maar wel van Mc Donald Creek met zijn vele watervallen. Ik heb de fotoredactie nog niet gezien, maar mochten zij later op de avond binnen komen zal ik vragen of ze de foto's willen plaatsen. Hoewel de naam veel doet vermoeden, een gelijknamig restaurant is niet aanwezig.

Dat zou toch wel prettig zijn want ook nu hebben we weer een ijsje verdient. Wandelend door de bossen naast de creek kwam ons een hert tegemoet gelopen. Zomaar in het wild. We halen de schade op de camping wel in. De Mc Donald Creek mond uit in het Lake Mc Donald. Aan dat meer ligt Apgar. Als daarop googeld kom de je waarschijnlijk uit op de score voor pas geboren baby's. Nu nog niet nodig dus klik maar even door. Dan zie je dat het een leuk plaatsje is met souvenier winkels, restaurants en boot verhuurders. Toeristisch dus, maar wel leuk om te zien.

We hebben daar wat tijd doorgebracht, maar lang zoveel niet als in het visitor centre aan de west entrance. Niet dat daar zoveel te zien viel maar te bespreken wel. We kwamen nl een echtpaar van onze leeftijd tegen die Nederlands spraken. Toeristen dus dachten wij. Het bleken Canadezen te zijn die 40 jr geleden vanuit Nederland aangekomen waren. Ze wonen in Fort Mc Leod en we raakten aan de praat. 2 uur later waren we nog niet uitgesproken maar werd het wel tijd verder te gaan.

We wilden eigenlijk nog naar Avalange Lake. Dat leek ons wel wat maar op de borden stond, dat alle parkeerplaatsen daar vol waren.
We zijn dus maar verder gereden, en dat doen we morgenochtend ook. Naar Radium Hot Springs. Wat daar te doen is, vermelden we een volgende keer, Ook wat we onderweg nog zullen beleven. We moeten nog een grens over en hopen dat we binnen de grenzen en niet uit de band gesprongen zijn. Het zou anders zo maar kunnen dat we gebruik moeten maken van de uitnodiging en 3 maanden in de States moeten blijven. Maar dan leest u niets meer want internet hebben ze daar niet. Hopelijk tot een volgend verhaal. Mocht dat toch langer op zich laat wachten kan het ook zo zijn dat er geen Starbucks is. Ga je pas zorgen maken als we op 5 juli niet op Schiphol zijn.

Van oost naar west

We hebben stroom en dus ook weer internet. Maar dat had u allang door want anders had u ons nieuwe verhaal en de foto's niet kunnen zien.

Voordat ik echter verder ga eerst even mijn beide vrienden aanspreken:
Heren, jullie Opa en Oma hebben een heleboel ijsjes verdient. Wij hebben zoveel herten gezien dat we het ijs eigenlijk niet op krijgen. Het is zoveel dat wij denken dat zelfs jullie vader het niet op krijgt. We zullen proberen er een voor jullie mee te nemen. Een ijsje natuurlijk en geen hert, maar of dat lukt???.

Zoals ik al schreef hadden we gisteren geen stroom. De rest van de buurt was solidair en deed ook mee. In de loop van de nacht hoorden we de magnatron piepen. Een teken dat we weer stroom hadden. Niet dat we er wakker van werden, want dat waren we al. Het heeft de hele nacht gestormd. We lagen te schudden in bed. Dat is af en toe leuk voor even, maar niet een hele nacht.Tegen de ochtend nam de wind af en onze slaap toe.

Wat gisteren een poging was is vandaag gelukt. We zijn naar Many Glacier gereden en hebben daar de Swift Current Lake Nature Trail gelopen. Lopend rond het meer hadden we een prachtig uitzicht op de bergen rondom. We hebben daar natuurlijk foto's van gemaakt maar eerst wil de redactie de ochtend krant af hebben, waarna de fotoredactie zijn gang kan gaan.

We hadden besloten vandaag door te rijden naar West Glacier ipv in East te blijven. Dat zou ons namelijk een vrije dag opleveren die we goed kunnen gebruiken. Hoe ?? ik zal het uitleggen.We hebben al zoveel gelopen dat er nieuwe schoenen gekocht moeten worden. Een of andere halve zool gooide roet in het eten. De dichtsbijzijnde grote winkel is in Canada en daar zijn we pas over een paar dagen. Door die vrije dag kunnen we wat rustiger naar Canada rijden en boodschappen doen, Dat moesten we toch omdat, we niet alles van Canada naar Amerika en weer terug mochten brengen.

Na de wandeling rond het meer zijn we  tegen de middag vertrokken van oost naar west. Op zich zou het een korte route moeten zijn maar omdat de Loganpas nog dicht is, is die weg voor ons afgesloten. We hadden er toch niet over gemogen omdat onze camper te groot is. Maar dat heb ik al verteld. De weg naar het westen verschilde in veel opzichten van die naar het oosten. Hij gaat zowiezo de andere kant op maar ook de omgeving is totaal anders. In East Glacier is alles vlak totdat je er bijna bent. Dan beginnen pas de bergen. Naar het westen rijdt je constant door en langs de bergen.

We zitten nu op de KOA camping West Glacier. Een hele mooie camping met een heleboel Cabins. Houten huisjes met een veranda. Groot genoeg voor een heel gezin. Dat is de Family pool ook. ER is ook een Adult Pool. De naam heeft weinig om het lijf hoor. Er mogen daar geen kinderen komen, dus de oudjes kunnen daar rustig zwemmen zonder de angst voor bommetjes.

Morgen gaan we West Glacier bekijken en er ook wat rond lopen. Wat we gezien hebben en waar we gelopen hebben volgt in een ander verhaal. Wanneer??? Misschien al morgen, want we blijven nog een nacht hier dus wie weet.

Tot dan,

Hans en Marian

Glacier

Vandaag en gisteren zijn we vanuit Canada naar de USA gereden.

Vandaag voor ons en omdat het voor jullie al morgen is, voor jullie gisteren. Vandaag is tenslotte morgen gisteren.
Ook lijkt de reis van Canada naar de VS ver, maar ook dat viel reuze mee. We hebben er maar 15 foto's en een uur over gedaan.

Bij de grens waren er meer die naar de USA wilden.We moesten achter de streep wachten tot we op mochten rijden. De Homeland Security Officer, zo stond dat op zijn uniform, was kennelijk blij ons te zien. We werden gelijk uitgenodigd binnen te komen. Na de camper geparkeerd te hebben bleek hij al weer bezig met de volgende grensganger, maar binnen zat zijn collega HSO. Die had onze paspoorten al en hij was erg begaan met onze reis. Waar we vandaan kwamen en wat ons reisdoel was, of we al eerder naar de States gereisd waren en of we een Esta hadden. Wij vergroten zijn enthousiasme nog meer door overal Yes op te antwoorden. Als dank daarvoor wilde hij geen handtekening maar wel onze vingerafdrukken. Hij was zo blij met onze komst dat toen wij zeiden dat we maar 4 dagen bleven hij ons gelijk uitnodigde 3 maanden te blijven. Hij heeft ons zijn uitnodiging zelfs schriftelijk meegegeven. Opdat we het grote goed niet zouden verliezen heeft hij het in onze paspoorten geniet. Da's nogeens aardig.

In Glacier aangekomen hebben we eerst het Visitor Centre bezocht. We hebben nog geprobeert Junior Ranger te worden maar daar trapten ze niet in. Een cursusleider heeft eens gezegd dat je het kind in je los moet laten. Waarschijnlijk hebben ze die cursus niet in Amerika.

Zoals we al wisten mogen we met de camper maar 6 mijl het park in. De weg is daarna voor campers boven de 21 feet afgesloten. Die van ons is net een jaar maar wel 25 feet. Ook is hier het seizoen nog niet begonnen. Vele zaken zijn nog gesloten en ook de shuttle bussen rijden niet Ja zo kom je niet ver. We zijn wel en stukje terug gereden naar Many Glacier. Daar mochten we wel de hele weg rijden maar helaas kwamen de wolken steeds lager en werd het ook steeds vochtiger. Daar beiden geen mooie foto's opleveren en het buitenstaan ook niet aangenaam is, zijn we terug gereden. Morgen gaan we weer een poging doen.

Of dat gelukt is lezen jullie vanzelf. Wanneer hangt van het internet af. Dat hebben we hier ergens op de camping, aleen wij hebben het nog niet gevonden. Daardoor staan er ook nog geen foto's op de site want ook dat wil het internet niet flikken. Wie schreef ook al weer dat het internet hier beter is?
Terwijl ik dit aan het papier toevertrouw zijn we er achter waarom het internet het niet doet. Er is geen stroom, terwijl we daar toch wel voor betaald hebben. Misschien hebben we wel voor morgen betaald of blijkt morgen dat we vandaag voor gisteren betaald hebben. Hoe dan ook we hebben het niet en dus is het wachten. Niet op morgen maar op stroom.

Waterton

We zitten in Waterton, midden tussen de bergen en aan de rand van Waterton Lake. Helaas
zijn de hellingen kaal., ook daar waar geen bomen staan. Het resultaat van een grote brand
een jaar geleden. Een aantal wandelingen zijn niet mogelijk omdat de wegen daar naar
toe nog afgesloten zijn. Maar niet getreurd er zijn voldoende andere wandelingen en plekjes.
De rit naar Waterton was winderig omdat we de hele tijd over een grote kale vlakte
reden. Pas bij Waterton kwamen bij de bergen, die we wel de gehele rit aan de horizon zagen.

Onderweg hebben we wel een trail kunnen afmaken. The butcher Trail.
Deze start in Moab USA bij Death Horse Point en eindigt hier in Canada bij Head Smashed
Buffalo Jump. Werden in Amerika de paarden over de rand gejaagd, hier de buffels.

Even verderop een oud fort. Fort Mc Leod. Omdat in het begin van de eeuw de spoorwegen
de lijn verlegden kreeg de stad geld van de overheid. Met die restrictie dat ze tot 1974 niets
mochten investeren in de stad. Het resultaat is een Mainstreet met oude gebouwen. Helaas
staan er moderne voertuigen voor geparkeerd waardoor het rustieke teniet gedaan wordt. Ja
vooruitgang heeft zo zijn prijs.

Dit verhaal wordt geschreven onder het genot van een warm zonnetje aan de rand van een
speeltuin. De enige plek in Waterton met Free Wifi. Dat maakt gelijk duidelijk hoe groot
Waterton is. Geen Tim Hortons, Starbucks of Mc D. Alleen puur natuur. Helaas is Wifi geen
natuurproduct, want dan zouden we ons deze moeite kunnen besparen. Maar het heeft wel
wat, het net op met een schitterend uitzicht.

De herten lopen hier los door de straten en voortuinen en een eekhoorn soort speelt tikkertje
rond de camper. Helaas maken de herten nu plaats voor de inhoud van de campers. Nu ik
dat zo lees zijn we eigenlijk een soort van zwervers. We zwerven van hot naar haar, hangen
een tijd rond aan de rand van een speeltuin en slapen achterin een auto. Yep, dat heet
vakantie en daar genieten met volle teugen van.

We gaan zo op pad de omgeving verkennen en de geheugenkaartjes vullen. Het Prince of
Wales hotel komt daar zeker op te staan. Mogelijk dat de foto redactie vanavond tijd heeft
zodat ze morgen geplaatst kunnen worden. Eerst maar eens zien of we dit geplaatst kunnen
krijgen. Zo te zien is dat gelukt want anders had u dit niet kunnen lezen.

Mogelijk dat er morgen meer te lezen valt.

Dit verhaal had u al veel eerder moeten lezen maar het internet in Waterton liet ons in de steek. We zitten nu in de USA en daar is alles beter. In ieder geval het internet.

In Winterton wisselden de zon en de regen elkaar de hele dag af. Wat wel de hele dag en nacht bleef, was de harde wind. Zeg maar gerust storm. Ik ga dit gauw op het blog zetten, dan kunnen we vanmiddag nog een wandeling doen en hebben jullie mogelijk morgen wel een ochtend krant.

De Camper

We maken er nog gauw even gebruik van. We hebben nog Wifi en u dus een verhaal tegoed.

Vanmorgen wederom een vroege redactie vergadering, iets later dan gisteren. Om 12.00 uur jullie tijd. Dus tijd genoeg om alles weer in te pakken. Deze keer hoefden we niet zo kritisch te zijn wat er de koffer in ging. De camper heeft nl een groot laadvermogen, dus geen limiet aan het gewicht van de koffers. Vreemd eigenlijk. Een vliegtuig heeft een vele malen groter laadvermogen dan onze camper en toch mag er maar 23 kilo per koffer mee.

Na een vroeg ontbijt bij Tim Hortons alles weer opgeruimd en nog een vergadering belegd met onze buitenlandredactie. Om 10.30 uur was alles afgehandeld en gingen we op pad. We konden pas om 13.30 uur de camper halen en de rit met de taxi zou niet lang moeten duren.

We zijn naar de Bow River gelopen en hebben daar onze tijd doorgebracht. Om 12.25 uur met de taxi onderweg naar Cruise Canada en na een rit van 15 minuten waren we veel te vroeg bij Cruise Canada. We hadden de hoop, dat als we vroeg waren, we ook weer vroeg weg konden. Het is bij de hoop gebleven.

De camper is pas een jaar oud en had nog net geen 10.000 km gereden. Wij waren de 4e huurder en mogelijk daarom konden wij bij een rondje om de camper geen schade ontdekken. Laten we hopen dat de 5e huurder dezelfde ervaring heeft.

Na wat handtekeningen en goede adviezen konden we op pad. Alleen even wat boodschappen doen en op naar de camping. Deze hadden we in de buurt van Calgary gezocht omdat we uit ervaring wisten dat het niet bij alleen even zou blijven. Dat wij een uitstekende ervaring hebben bleek wel. We waren pas om 19,45 uur op de camping en dat terwijl we toch al om 14.10 uur bij Cruise Canada vertrokken.

Boodschappen doen kost nou eenmaal tijd. Helaas Heren onder ons ik kan het niet leuker maken maar het is wel zo en het zal altijd wel een hele belasting blijven.

Terwijl we voldoende proviand ingeslagen hadden toch maar even een burger bij Mac D gehaald. Van al dat voedsel krijg trek en tel daarbij op dat het allang etenstijd geweest is, dan kan de uitkomst alleen maar zijn: we gaan wat halen.

De rest van de avond zijn we druk geweest met het opruimen van alles in de hoop dat we morgen nog weten in welke kast we het gestopt hebben.

Morgen vertrekken we naar Waterton en daar blijven we tot maandag. Waarschijnlijk zullen ze daar geen Wifi hebben waar wij gebruik van kunnen maken. Dus hierbij een verlate ochtendkrant. Met het idee dat jullie gaan werken sluiten wij de gordijnen en de luiken.

Helaas had kennelijk het internet dat ook in de gaten. Die sloot zich erbij aan en weigerde verder alle medewerking. Het is hier al licht, al bijna een uur. Oja, het licht gaat hier aan rond 04.30 aan.

Wanneer de volgende editie verschijnt weten we niet, dat zien jullie vanzelf. Dan kunnen jullie lezen wat wij allemaal gezien hebben.

Calgary dag 2

De redactie had een vroege vergadering vandaag. Na het sluiten van de persen om 21.15 gisteren, ging vandaag de redactie al om 02.30 uur open. We hebben de tijd nuttig besteed door ons in te lezen in de mogelijkheden van vandaag. Het is onze voorlopig laatste volle dag in Calgary. Morgen gaan we de camper ophalen en hebben we een heleboel te doen. Wat we gedaan hebben lezen jullie in een latere uitgave.

Eigenlijk hebben we al het nieuws van vandaag nog niet verzameld, maar de redactie is onder de indruk van alle reacties die wij op de redactie hebben mogen ontvangen. Daarom een uitgave met beperkte nieuwswaarde. Om toch een ochtend editie te kunnen laten verschijnen.

Zoals gezegd hadden we een korte nacht. Hoewel dat niet geheel de waarheid is. De nacht was even lang als alle andere, echter de hoeveelheid slaap was beduidend minder. We hebben het toch uitgehouden tot 06.30 uur met lezen en zijn toen naar Tim Hortons vertrokken. Tussen het idee om te gaan en de daadwerkelijke uitvoering zaten ruim 20 minuten. We zitten op de 23e etage. Da’s de bovenstaande en een heel eind naar beneden. Er zijn 4 liften en een heleboel gasten die er tegelijkertijd gebruik van willen maken. Achteraf bleek dat er 4 bussen met Duitse vakantiegangers tegelijkertijd vertrokken. Voordat ze weg konden moest de inhoud van die 4 bussen het liefst ook tegelijkertijd de lift in. Dat kost je dus 20 min.

Na het ontbijt hebben we een half uur gewacht. Om 09.00 uur ging Cruise Canada open en konden we een afspraak maken. Om 13.30 uur kunnen we er morgen terecht. Hoe eerder hoe liever want we hebben een heleboel te doen nog morgen.

We zitten midden in het centrum van Calgary en voor het hotel rijdt de tram. Eerlijk gezegd: trams. Ze rijden bijna om de minuut en ze zijn gratis. Althans het stuk in het centrum. Wij hebben er eerlijk gezegd alleen naar gekeken en zijn te voet naar de Calgary Tower gegaan. Na een kaartje gekocht te hebben zijn we met de lift naar boven gegaan. Dat ging lekker snel want de bussen met Duitsers zijn kennelijk naar elders gegaan, Vanaf de Calgary Tower heb je een schitterend uitzicht op Calgary en omstreken. Met name de omstreken. Zo zijn de besneeuwde toppen in de buurt van Banff te zien. Dat ze goed te zien waren lag zeker aan het goede weer dat we hebben. De lucht was gelijk al strak blauw en de zon al aanwezig.

Ook terug met de lift ging vlot en zo konden we, wederom te voet verder gaan in de richting van de Bow River. Langs de oevers is een voet/fietspad aangelegd waar druk gebruik van gemaakt wordt. Na een rondje door het park langs de rivier naar Fort Calgary gelopen. Als je de geschiedenis mag geloven, hoewel resultaten behaalt in het verleden geen garantie bieden voor de toekomst, was het fort de eerste nederzetting in Calgary. Door de komst van de spoorwegen en de aanwezigheid van de rivier kon het uitgroeien tot wat het nu is.

Terug zijn we wel met de tram gegaan. We liggen nu, na 6 km, met de voeten omhoog. We nemen het ervan. Natuurlijk omdat we vakantie hebben maar ook omdat we vanavond terug gaan naar de Calgary Tower. We willen dat alles nog eens bij donker zien. Dat is ook de reden waarom we nu al met het nieuws komen hoewel het nog niet al het nieuws is. Daarop te wachten zou beteken dat we na terugkomst nog naar de redactie moeten en het is bij jullie allang dik na achten. Daarop gaan we niet wachten.

Jullie moeten wel wachten, op ons volgend verhaal.

Even nog een reactie van de redactie:

Heren,

Het is heel leuk in Canada. Het is mooi weer en lekker warm. We hebben bijna 9 uur gevlogen. We zijn om 14.10 uur vertrokken uit Nederland en zijn om 15.30 uur in Canada aangekomen. Zo dat is nog eens een som. Het lijkt 1 uur en 20 minuten maar dat is het niet. Hebben jullie iets om uit te rekenen.

Calgary

Hier uw eerste ochtend krant. Met dank aan AirTransat. Niet dat ze gesponsord hebben, hoewel in zekere zin toch wel.

We zijn in Calgary. Dat is geen nieuws zult u zeggen want daar gingen jullie naar toe.Klopt, maar we zijn NU al in Calgary. We zijn met ruim een uur vertraging vertrokken.Maar toch zijn we nu al in Calgary en het is nog maar net 18.30 uur hier.

Hoe dat zo heeft kunnen gebeuren, ruim een uur te laat vertrekken en toch bijna acht uur eerder aankomen, hier het verhaal.

Vanaf Schiphol vertrokken vandaag 2 vliegtuigen van AirTransat. De ene naar Toronto en de andere naar Calgary. Onze tickets hebben we in augustus 2017 al geboekt en de goedkoopste naar Calgary ging via Toronto. In Toronto hadden we bijna 4 uur de tijd en van Toronto naar Calgary nog eens 4 uur.

Toen wij vanmorgen de koffers wilden afgeven, vroegen we of ze doorgelabeld werden naar Calgary. Dan hoeven wij er in Toronto niet mee te zeulen. Toen de purser hoorde dat we via Toronto naar Calgary vlogen vroeg hij ons, of we niet rechtstreeks wilden vliegen. Het vliegtuig naar Calgary zat niet vol.

Als rechtgeaarde Hollander steeg eerst de vraag op wat dat moest gaan kosten. Alleen wat moeite om ons op een andere lijst te krijgen en meer niet. Dat hebben we natuurlijk gelijk gedaan en zo konden we rechtstreeks naar Calgary.

De vlucht zou om 13.10 uur vertrekken maar hij was vertraagd. De verwachte vertrektijd was nu 14.00 uur en dat was maar een kwartier later dan onze oude vertrektijd naar Toronto.

Daarnaast hadden we nog meer geluk bleek later. Het vliegtuig naar Toronto zou een A330 zijn met ieder een eigen entertainment scherm. Het zou echter een A310 worden en die had dat niet. Maar gelukkig vlogen we nu met een A320 en die heeft dat gelukkig wel

Om 15.30 uur zijn we geland en om 16.30 uur konden we de hal verlaten. De paspoort controle duurde lang en bij de douane werd nergens naar gekeken. Hoewel we keurig netjes hadden aangegeven dat we kaas bij ons hadden.

Met een shuttle bus zijn we naar ons hotel gebracht in het centrum van Calgary. Vanuit ons hotel raam op de 23e verdieping hebben we zicht op de Subway, Mac D. en Tim hortons, waarbij de Subway 24/7 is. Wel prettig als we vannacht vroeg wakker zijn. Want hier is het pas 19.00 dus we moeten nog een tijdje.

Of we dat volhouden kan ik niet beloven. Wel dat er nog meer verhalen zullen volgen en het zonnetje hier lekker schijnt. Het schijnt de komende dagen erg goed weer te worden met temperaturen rond en boven de 25 gr.

Morgen gaan we Calgary verkennen. Tot dan.

De route

Toch nog eerder dan verwacht, een volgend verhaal.

Het is bijna zover. De koffers zijn gepakt, de geheugenkaartjes leeg gemaakt en de stoelen gereserveerd.

Onze route is bekend, maar voor hen die in plaatjes denken:

Je ziet, het is in 26 uur te doen. Maar we zijn geen Japanners en Canada in 1 dag , niet voor ons. 4 weken dan maar.Wij bezuinigen niet op reiskosten .

Nog 1 nachtje slapen, eventjes met de koffers sjouwen en zitten, heel lang zitten. 8 1/2 uur naar Toronto en vervolgens nog eens 4 uur naar Calgary. We vertrekken om 13.45 uur en komen om 22.30 uur aan. Da's geen lange zit en ook geen 12 1/2 uur, maar alles is plaatselijk. 22.30 daar is 06.30 hier en 13.45 hier is 05.45 daar.

Je moet even bij de tijd blijven om dit verhaal te snappen, maar als je er de tijd voor neemt lukt dat wel.

Tot in Canada